“Als ik Jeruzalem bezocht, ging ik altijd naar de Aqsa moskee. Daarnaast stond een kleine moskee die de Franken in een kerk hadden veranderd. Als ik de Aqsa moskee inging, waar de tempeliers zaten, die mijn vrienden waren, lieten zijn mij altijd toe in deze kleine moskee om mijn gebed te verrichten. Op een zekere dag kwam ik daar weer, sprak de openingsformules uit en stelde mij op om het gebed te verrichten. Plotseling stormde een van de Franken op mij af, trok mijn gezicht in oostelijke richting en zei: Zo moet je bidden! Meteen kwam een groepje tempeliers die de man meetrokken en bij mij weghaalden. Ik hervatte het gebed. Even later maakte dezelfde man gebruik van de onoplettendheid van de tempeliers, kwam opnieuw op me af, trok mijn gezicht oostwaarts en zei: Zo moet je bidden!” Weer kwamen de tempeliers aangelopen en haalden hem bij me weg. Tegenover mij verontschuldigden zij zich met de woorden: “Dit is een vreemdeling hier. Hij is een dezer dagen aangekomen uit Frankenland. Hij heeft nog nooit iemand gezien die niet naar het Oosten bidt.
Usama Ibn Munqidh (1095-1188) was lid van een invloedrijke familie die regeerde vanuit de stad Shaizar (Syrië). De Munqidhs wisten lange tijd hun onafhankelijkheid te bewaren temidden een vijandige regio. Hij kwam vaak in contact met de Franken en had blijkbaar een vriendschapsband opgebouwd met de tempelridders.
Bron: Usama Ibn Munqidh, ‘Wat anders dan vechten en jagen. Memoires van een Syrisch edelman’, vertaald door J. J. Witkam. Amsterdam: Meulenhoff Nederland bv, 1986, pp. 162-163
