De discipline die de tempeliers kenmerkte, vinden we ook terug bij de hospitaalridders, die zich naar het voorbeeld van de tempelorde hadden ontwikkeld. In 1192 waren de kruisvaarders onder leiding van Richard Leeuwenhart bijna dagelijks betrokken bij kleine en grote gevechten met Saladins troepen. Op 12 juni werd hun kamp nabij het plaatsje Bettenoble overvallen door een paar honderd Saraceense ruiters. De tempeliers en de hospitaalridders reageerden snel en maakten zich op om in de tegenaanval te gaan. Nog voor het sein tot de aanval was gegeven, gaf een Vlaamse hospitaalridder, Robert van Brugge, zijn paard de sporen en stormde langs de koning recht op de vijand af. Hij verbrak het gelid van de hospitaalridders en liet zijn broeders achter, om zich alleen in de strijd te werpen. Toen Robert de vijandelijke linies naderde, deed hij zijn lans zakken en doorboorde de eerste Saraceense ruiter die zijn pad kruiste. De moslim werd door de schok uit het zadel geworpen en smakte dood tegen de grond. De overige kruisvaarders gooiden zich meteen in de strijd. De meester van het hospitaal, Garnier van Nablous, reed tot bij Robert van Brugge en stuurde hem te voet terug naar het kamp, waar hij na de strijd berecht zou worden voor zijn overtreding van de regel. Nadat de slag gewonnen was, verzamelden de hospitaalridders zich om Robert te berechten. Robert had door zijn hoogmoed zijn broeders in gevaar gebracht, maar het was goed afgelopen. Pas nadat heel wat belangrijke baronnen op hun knieën de hospitaalmeester ge[1]smeekt hadden Robert niet te straff en, werd hem vergiff enis geschonken.
Bron: Hosten J., De tempeliers in de Lage Landen, 2020, p. 120.
Afbeelding © Dmitriy Cherevko | Dreamstime.com
Â